Zakazana Poezja – Konrad Doberschütz

- Niesłychanie zasłużony akowiec – mówi dr Piotr Grzelczak. - Walczył w oddziale partyzanckim w 106 Dywizji Piechoty AK w Miechowskiem. Brał udział w brawurowych akcjach. Dostał m.in. Krzyż Walecznych.

Po powrocie do Poznania krótko pracował w „Gazecie Poznańskiej". Później pisał dla agencji „Omnipress".

- Miał wykształcenie średnie, ale i lekkie pióro – opowiada Grzelczak. - Pisał nie tylko artykuły, ale i wiersze, które odczytywał w kawiarniach i barach, a później rozsyłał do poznańskich redakcji.

Z aktu oskarżenia: „Doberschütz sporządzał w celu upowszechniania i systematycznie rozpowszechniał ustnie w miejscach publicznych i przez powielanie wiersze i inne utwory szkalujące ustrój demokratyczno-ludowy PRL, kierowniczą rolę PZPR i naczelnych organów władzy".

W swojej satyrycznej poezji wytykał komunizmowi wszystkie jego wady. Po Czerwcu 1956 roku wysłał niezłomnemu obrońcy robotników w Procesach Poznańskich Stanisławowi Hejmowskiemu wiersz, który będzie później analizowany w czasie procesu przed Sądem Wojewódzkim w Poznaniu. „Śpij spokojnie mój mały chłopczyku" to kołysanka dla zabitego przez UB Romka Strzałkowskiego.

- Trzy lata po słynnym Październiku w Poznaniu rozpoczyna się proces poety – mówi dr Piotr Grzelczak. - Doberschütz był pierwszy więźniem politycznym po Odwilży. Niestety podręczniki historii na ten temat milczą.

Hejmowskiemu udaje się przekonać Sąd Najwyższy do zmniejszenia kary z trzech lat do roku. Doberschütz był sądzony na podstawie stalinowskiego Małego Kodeksu Karnego. Groziło mu nawet dziesięć lat. Tylko dlatego, że wyśmiewał w wierszach, fraszkach, poematach i opowiadaniach paradoksy życia w PRL.

Po wyjściu z więzienia pracował w małych czasopismach zakładowych. Konrad Doberschütz nigdy nie zrobił kariery. Został zrehabilitowany w wolnej Polsce. Jego losy muszą zostać jeszcze zbadane. Dr Piotr Grzelczak ustalił, że Doberschütz został aresztowany przez UB 1 grudnia 1945 roku. Poeta był członkiem sekcji kontrwywiadu Wielkopolskiej Samodzielnej Grupy Organizacyjnej „Warta".