„Dziki rok” Dara McAnulty

Dara McAnulty to nastoletni przyrodnik, wychowany na irlandzkich przedmieściach wśród wzgórz i lasów. To także autor polecanej przeze mnie dziś książki „Dziki rok. Zapiski młodego przyrodnika”, która odbiła się szerokim echem w przyrodniczym i literackim świecie. Okrzyknięto ją Przyrodniczą Książką Roku The Times i The Guardian, zdobyła też Wainwright Prize For Nature Writing. A jeśli o nagrodach mowa, to dodać trzeba, że Dara jest najmłodszą w historii osobą odznaczoną medalem Królewskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków. 

Przedstawmy bliżej naszego dzisiejszego autora: Dara ma czternaście lat, mieszka z rodziną w Irlandii Północnej, jest osobą autystyczną i entuzjastą natury, w szczególności ptaków, a także pisarzem, czego dowód w postaci kilkuset stron druku jest dziś przedmiotem tej krótkiej rekomendacji. „Dziki rok” to dziennik, w którym Dara dzieli się z nami swoimi niezwykłymi obserwacjami świata, a przede wszystkim przyrody. Wpatruje się w roślinność, niebo, wodę i zwierzęta z niecodzienną wrażliwością. Krok po kroku wprowadza nas w przyrodniczą rzeczywistość, ucząc się na nowo patrzeć na to, co nas otacza. Posługuje się bardzo obrazowym językiem, dostrzegając detale i połączenia między rzeczami, zjawiskami i słowami zupełnie nieoczywiste i pociągające. Jego zdania błyszczą promieniami słońca, szeleszczą piórami, mają fakturę trawy pokrytej rosą i zapach morskiej bryzy. Jego sposób opowiadania o przyrodzie jest tak nasycony autentyczną pasją i szczerym zachwytem, że wprawił mnie w zazdrość… Dlaczego dla mnie ta perspektywa nieustającej fascynacji jest niedostępna? 

To książka wartościowa też z tego względu, że ukazuje nieneurotypowość z perspektywy pasji, wrażliwości i talentu. Świetna do czytania na łące lub w dzikim zakątku ogrodu.

Książka „Dziki rok” w polskim wydaniu dostępna jest dzięki Wydawnictwu Poznańskiemu, które świętuje właśnie chlubny jubileusz 65 lat istnienia. Za tłumaczenie książki odpowiada Katarzyna Bażyńska-Chojnacka.