Nietoperz nosicielem wścieklizny. Wyznaczono obszar zagrożony

Wścieklizna to groźna choroba zakaźna, którą wywołuje RNA-wirus pochodzący z rodziny rabdowirusów, który jest swoistym przykładem wirusa neurotropowego, czyli szerzącego się i namnażającego w układzie nerwowym. Do zakażenia dochodzi w wyniku pokąsania przez domowe lub dzikie zwierzę będące nosicielem tej choroby. Wirus zostaje przetransportowany wraz ze śliną zwierzęcia do rany kąsanej. Choroba występuje na wszystkich kontynentach oprócz Australii i krajów wyspiarskich jak np. Japonia lub Wielka Brytania. Nosicielami wirusa są wolno żyjące drapieżniki np. jeże, lisy, nietoperze, psy, wiewiórki i inne dzikie zwierzęta jak np. sarny lub zarażone zwierzęta domowe (np. krowy, koty, udomowione psy). W przenoszeniu wścieklizny na człowieka nie biorą udziału małe gryzonie, dlatego ugryzienie przez szczura, chomika czy mysz nie stanowi wskazań do szczepień przeciw wściekliźnie. Kontakt wirusa wywołującego wściekliznę z nieuszkodzoną skórą człowieka nie grozi zakażeniem.

Na terenie jednej z posesji w Krotoszynie znaleziono martwego nietoperza. Badanie przeprowadzone przez Zakład Higieny Weterynaryjnej w Poznaniu wykazało, że był on nosicielem wścieklizny. W związku z tym Powiatowy Lekarz Weterynarii w Krotoszynie Anna Lis-Wlazły, wyznaczyła obszar zagrożony zarażeniem, który został oznakowany. Wydała także rozporządzenie w sprawie wyznaczenia ogniska wścieklizny. Obszar zagrożony obejmuje tereny od Nowego Folwarku na północ od Krotoszyna poprzez całe miasto po niemalże Zduny. Na tym terenie zostały postawione żółte tablice ostrzegawcze z napisem "Uwaga – wścieklizna. Obszar zagrożony".

Przebywając w obrębie rejonu zagrożonego należy unikać kontaktów ze zwierzętami dziko żyjącymi oraz nie dotykać zwierząt chorych lub padłych. W przypadku znalezienia takich zwierząt należy niezwłocznie powiadomić Straż Miejską lub Inspekcję Weterynaryjną. Nie można także wypuszczać z domów kotów. Psy na spacerze muszą mieć kaganiec i smycz. Psy należy bezwzględnie zaszczepić  przeciwko wściekliźnie.

Objawy zarażenia wścieklizną u człowieka mogą wystąpić w okresie od 3 do 12 tygodni, choć zanotowano także roczny czas jej wylęgania. Na początku w miejscu ukąszenia pojawia się przekrwienie, ból i przeczulica tkanek, a także mrowienie, pieczenie lub drętwienie. Do często obserwowanych objawów należą stany podgorączkowe, bóle głowy, nudności, wymioty, złe samopoczucie. Następna faza rozwoju choroby przejawia się dużą wrażliwością na światło i dźwięk. Towarzyszą jej łzawienie, omamy wzrokowe i słuchowe, pobudzenie psychoruchowe, ślinotok i wzrost temperatury ciała. Z czasem objawia się wodowstręt charakteryzujący się bardzo bolesnymi kurczami mięśni jamy ustnej, gardła i krtani, początkowo mającymi miejsce tylko przy piciu, a następnie już na sam widok wody. Możliwe jest również wystąpienie skurczy mięśni oddechowych, drżenia i drgawki. 

W fazie silnego pobudzenia umiera większość osób zarażonych wścieklizną. U niektórych chorych po okresie pobudzenia występuje okres porażeń wiotkich i śpiączka. Wścieklizna jest chorobą nieuleczalną. Można jedynie złagodzić jej objawy w warunkach szpitalnych. Do tej pory nie odkryto preparatów, które mogłyby wyleczyć chorego.