NA ANTENIE: SZCZESCIE (2023)/ZAKOPOWER, BELA KOMOSZYNSKA
Studio nagrań Ogłoszenia BIP Cennik
 

Historia jakiej nie znacie - Powstanie Warszawskie

Publikacja: 01.08.2018 g.15:13  Aktualizacja: 29.03.2024 g.09:46

Przed wojną Warszawa była pięknym, tętniącym życiem miastem. W 1939 r. stolica Polski liczyła 1.289.000 mieszkańców, w tym około 32% Żydów. 1 września 1939 r., rozpoczynając II wojnę światową, Polskę zaatakowały Niemcy hitlerowskie, 17 września Rosja sowiecka. Od jesieni 1939 r. - od momentu kapitulacji stolicy - hitlerowcy rozpoczęli systematyczną eksterminację ludności Warszawy, równocześnie zaczęły tworzyć się podziemne struktury ruchu oporu. W kraju powstawały kolejne podziemne organizacje zbrojne przekształcone w 1942 r. w Armię Krajową (AK) podporządkowaną rządowi polskiemu na emigracji w Londynie. W czerwcu 1941 r. Niemcy hitlerowskie zaatakowały Rosję sowiecką, która stała się w ten sposób sojusznikiem aliantów. W 1944 r. teren Warszawy i okolic był podzielony na VII Obwodów Armii Krajowej, w których działały zorganizowane struktury podziemnej armii. 1 sierpnia o godz. 17.00 wybuchło Powstanie Warszawskie. Do walki stanęło około 50 tys. bardzo słabo uzbrojonych powstańców Armii Krajowej. Uzbrojony był, co 10 powstaniec. Przeciwnik w łącznej sile około 50.000 Niemieckich żołnierzy, żandarmów, policjantów, oraz rosyjskich i azjatyckich renegatów dysponował czołgami, samolotami, pociągami pancernymi, artylerią, miotaczami min i dużą ilość broni maszynowej. Przewidziane na kilka dni Powstanie upadło po 63 dniach i stało się największym tego typu zrywem wolnościowym w historii II wojny światowej. Mimo ogromnej przewagi militarnej, wojska niemieckie poniosły blisko 50% straty w ludziach. Powstanie było przez nich porównywane z bitwą o Stalingrad.  Po upadku Powstania na osobisty rozkaz Hitlera przez 3 miesiące opustoszałe miasto było rabowane, burzone i palone dom po domu przez Niemców. W dzielnicach objętych Powstaniem uległo zniszczeniu około 85% budynków.  Łączne straty ludności Warszawy w latach 1939-1944 wyniosły około 850 tysięcy osób, w tym ok. 170 tysięcy zginęło w czasie powstania, pozostałe ofiary były zaś wynikiem procesu eksterminacji mieszkańców Warszawy przez okupanta.  Dla porównania łączne straty Francji w II wojnie światowej (wojsko i ludność cywilna) wyniosły ok. 810.000 osób a Wielkiej Brytanii ok. 388.000 osób. Łączne straty Polski w II wojnie światowej (wojsko i ludność cywilna) wyniosły 6.850.000 osób.  Do dzisiaj nie wiemy wszystkiego o kulisach podejmowania decyzji o rozpoczęciu Powstania. Wódz Naczelny gen. K. Sosnkowski, depeszował do prezydenta Raczkiewicza z Włoch 28 lipca 1944 roku: w sytuacji tworzonej przez rozwój wydarzeń, przez sowieckie gwałty i fakty dokonane, wszelka myśl o powstaniu zbrojnym jest nieuzasadnionym odruchem, pozbawionym sensu politycznego, mogącym spowodować tragiczne niepotrzebne ofiary. Cześć historyków uważa, że sowieckim agentem był p.o. szefa Sztabu KG AK Leopold Okulicki. Okulicki złamał rozkaz Naczelnego Wodza, który powierzył mu misję zapobieżenia za wszelką cenę wybuchowi powstania w Warszawie i przekonał gen. Bora-Komorowskiego i gen. Pełczyńskiego do konieczności powstania.

Gościem Krystyny Różańskiej Gorgolewskiej był Mikołaj Klorek, historyk wojskowości, podporucznik 12 Wielkopolskiej Brygady Wojsk Obrony Terytorialnej.

SERWIS INFORMACYJNY


GODZINY: 23:00 06:00 07:00 08:00 09:00

@TWITTER