Historia jakiej nie znacie - św. Wojciech, Prusowie

23 kwietnia minęło 1020 lat od śmierci biskupa Wojciecha. Zginął z rąk pogańskich Prusów. Po kanonizacji w 999 roku został patronem Polski. O życiu i działalności św. Wojciecha opowiadał profesor historii Zbigniew Mikołejko, autor bestsellerowej książki „Żywoty świętych poprawione”.

Wojciech urodził się w Libicach, które wtedy rywalizowały z Pragą o zostaniu stolicą ponadplemiennego państwa czeskiego. Rodzice chcieli, by Wojciech został rycerzem, ale kiedy syn ciężko zachorował złożył obietnicę, że po wyzdrowieniu wstąpi do zakonu. Imię Adalbert, pod którym jest znany przyjął w czasie bierzmowania na cześć swojego mentora arcybiskupa Magdeburga Alberta. W 981 roku wrócił do Czech jako subdiakon.

Od 983 roku po śmierci biskupa Dietmara stał na czele archidiecezji praskiej. Po tym jak popadł w spór z wiernymi wyjechał do Rzymu, gdzie zrzekł się godności biskupiej. W tym czasie ród Wojciecha popadł w konflikt z księciem Bolesławem II z Przemyślidów.

W wyniku konfliktu zginęło wielu krewnych Wojciecha. Wojciech postanowił nie wracać do Czech. Od papieża uzyskał zgodę prowadzenia misji. W eskorcie wojów Bolesława Chrobrego rozpoczął podróż na północ Polski. Bolesław Chrobry był zachwycony przybyciem Wojciecha. Traktował go jako wybitnego przedstawiciela chrześcijańskiej wspólnoty. Cieszył się, że wyruszy nawracać Prusów.

Wojciech wylądował w okolicach dzisiejszego Elbląga. Trafił tam na wiec plemienny. Został zaatakowany przez Prusów, jednak pozwolono mu przemówić. Został odprawiony z łodzią wraz z towarzyszami z zastrzeżeniem, że już więcej nie odwiedzi Prus. Wojciech postanowił zakaz złamać. Podczas jego drugiej podróży do Prus odprawił mszę w świętym dla Prusów miejscu, co odebrali jako zniewagę. Krótko po tym wydarzeniu został zabity. By wykupić ciało Wojciecha, książę Bolesław Chrobry musiał zapłacić Prusom tyle srebra ile ważyło ciało misjonarza. Został kanonizowany zaledwie dwa lata po śmierci w 999 roku.

oprac. Sandra Błażejewska