Odnaleziono szczątki 44 osób w okolicach dawnego więzienia NKWD

Biuro Poszukiwań i Identyfikacji IPN od 7 maja br., prowadziło badania na terenie niedawno otwartego Parku Heweliusza w Poznaniu, które były kontynuacją poszukiwań z przełomu listopada i grudnia 2017 roku, kiedy ujawniono szczątki dziewięciu osób. Odkryto też wtedy 20 jam grobowych znajdujących się na terenie dawnego obozu NKWD. Znaleziono również wiele przedmiotów należących do więźniów: portfele, guziki, grzebienie, fragmenty odzieży i obuwia oraz krzyżyk prawdopodobnie stanowiący część różańca.

Podczas majowych poszukiwań, naukowcy natknęli się na szczątki aż 44 osób, z czego szczątki trzech z nich zachowały się tylko częściowo. Szczątki zostaną poddane oględzinom przez medyka sądowego i antropologa. Na miejscu nie znaleziono żadnych przedmiotów mogących ułatwić identyfikację, poza jedną blaszką należącą do więźnia stalagu w Toruniu. Pobrano również próbki do bazy materiału genetycznego.

W 1945 roku w Poznaniu przy ulicy Słonecznej mieścił się specłagier nr 2 NKWD - obóz, w którym oprócz niemieckich jeńców, przetrzymywano również Polaków. Obóz powstał w 1945 roku, po likwidacji podobnej jednostki na warszawskim Rembertowie. Stamtąd do stolicy Wielkopolski przetransportowano ponad 1000 osób, m.in. żołnierzy Armii Krajowej, Narodowych Sił Zbrojnych i działaczy Stronnictwa Narodowego. 

W obozie na poznańskim Grunwaldzie panowały bardzo trudne warunki bytowe. Głód stał się nieodłącznym elementem codziennego życia więźniów. Dzienne wyżywienie stanowiło 15 dekagramów chleba i pół miski wodnistej zupy. Strażnikami byli głównie Sowieci, ale także Łotysze, którzy często bili więźniów. Przebywających w obozie zdziesiątkowały dwie epidemie czerwonki i różyczki.

Specłagier przestał istnieć w połowie sierpnia 1945 roku. Wtedy zwolniono 189 więźniów, a ponad 800 skierowano do więzienia w Rawiczu, podlegającemu bezpośrednio Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego, w którym byli przetrzymywani w osobnych pawilonach pod nadzorem NKWD. Do tego zakładu karnego trafiła też znaczna liczba kobiet. Wielu z osadzonych trafiło potem do więzień w Warszawie i we Wronkach.