Właśnie dla tych sił Józef Wybicki w 1797 roku napisał "Pieśń Legionów Polskich we Włoszech", która od początku została przyjęta z entuzjazmem przez żołnierzy i nazwana "Mazurkiem Dąbrowskiego".
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości po I wojnie stała się ona hymnem państwowym. Jan Henryk Dąbrowski przez dwadzieścia lat był oficerem w wojsku saskim, od 1792 roku - w wojsku polskim. Uczestniczył w powstaniu kościuszkowskim, za udział w obronie stolicy został awansowany do stopnia generała.
Po upadku insurekcji udał się do Francji. W porozumieniu z Napoleonem Bonaparte zorganizował Legiony Polskie we Włoszech, opierając się na układzie podpisanym w 1797 roku w Mediolanie z Republiką Lombardzką, satelickim państwem utworzonym przez Napoleona na północy Włoch.
Generał Dąbrowski był kawalerem Orderu Orła Białego i Orderu Virtuti Militari, a także francuskiej Legii Honorowej i włoskiego Orderu Korony Żelaznej. Urna z jego sercem spoczywa w Krypcie Zasłużonych Wielkopolan w podziemiach poznańskiego kościoła św. Wojciecha.