Danuta Chlupowa zabiera czytelnika w podróż nie tylko po urokliwych krajobrazach Beskidu Śląskiego i przedwojennego Krakowa, ale przede wszystkim po trudnych drogach, którymi szły kobiety w okresie międzywojennym. To opowieść o determinacji, odwadze i pragnieniu niezależności – wartościach, które dziś wydają się oczywiste, ale w latach 30. XX wieku bywały dla kobiet aktem odwagi.
Na tle pięknie odmalowanej scenerii – od brukowanych uliczek Krakowa po beskidzką Kubalonkę – Chlupowa snuje historię Joanny Kasperskiej, która wbrew oczekiwaniom rodziny i konwenansom decyduje się na naukę w szkole pielęgniarskiej. Nie znajdziemy tu typowej bohaterki „z epoki”, bowiem Joanna - prawdziwa w swoich emocjach, zmaganiach i wyborach, jest reprezentantką pokolenia kobiet, które postanowiły żyć inaczej niż ich matki i ciotki – nie przy salonowym stoliku, lecz przy łóżku chorego.
Szczególne miejsce w powieści zajmuje sanatorium przeciwgruźlicze w Istebnej, miejsce nie tylko symboliczne, ale i autentyczne. Chlupowa z wielką dbałością odtwarza realia tamtych czasów - od warunków pracy pielęgniarek, przez atmosferę walki z gruźlicą, aż po profilaktykę i edukację zdrowotną.
Bohaterowie powieści co prawda są w większości osobami fikcyjnymi, ale znajdziemy tu szereg autentycznych postaci, jak np. Zygmunt Dadlez - dyrektor sanatorium w Istebnej, Jadwiga Dobrzyńska - architektka, współautorka projektu sanatorium, Anna Rydlówna - dyrektorka krakowskiej szkoły pielęgniarek, czy wreszcie Jan Kubisz - lekarz i dyrektor Szpitala Śląskiego w Cieszynie.
„ Autentyczne są wszystkie fragmenty archiwalnych artykułów prasowych, czerpanych z "Gwiazdki Cieszyńskiej", "Gazety Robotniczej" oraz czasopisma "Polska".” – pisze w posłowiu Danuta Chlupowa.
Powieść łączy zatem warstwę emocjonalną z faktograficzną – nie tracąc przy tym literackiego uroku. „Słoneczne tarasy”, wydane nakładem Książnicy, to pierwszy tom serii „Pielęgniarki”.