Dlaczego nie chcemy być dawcami?

Nerka jest tym narządem, który może nam dać ktoś bliski, z rodziny. Ale w Polsce kłopot jest nawet z przeszczepami rodzinnymi. Kogo przekonały hasła kampanii edukacyjnych? Jak rozmawia o tym najmłodsze pokolenie? Jaka byłaby Państwa reakcja, gdybyś ktoś bardzo bliski potrzebował takiej pomocy?

Transplantologia to intensywnie rozwijająca się dziedzina medycyny. Jej początki sięgają lat 50-. Jest to przeszczepianie organów lub ich części z jednego organizmu do drugiego czyli od jednego człowieka dla drugiego. Najczęściej przeszczepiane są serce, nerki, płuca, wątroba i szpik kostny.

Oczywiście, zawsze dawców będzie mniej niż biorców, nawet gdyby społeczeństwo masowo akceptowało przeszczepy. Dlatego trwają też próby tworzenia sztucznych odpowiedników. Nie wszystko tak proste jak proteza stawów czy sztuczna zastawka serca. Najbliżej realizacji tego marzenia jest sztuczne serce.

W Polsce mimo wielu sukcesów lekarzy, mimo wielu kampanii społecznych - znów spada liczba dawców. Nie pomagają akcje edukacyjne ani rozdawanie oświadczeń woli. - Źle jest w całym kraju, choć Wielkopolska jeszcze trzyma poziom - mówi wojewódzki konsultant w dziedzinie transplantologii dr Maciej Głyda.

Ci, którzy żyją dzięki przeszczepowi wiedzą ile znaczy ten dar - bo to jest dar niezwykły. Nie każdemu udaje się doczekać dawcy i narządu, który będzie "pasować" - to są przecież skomplikowane procedury zgodności. O tym wszystkim mówią akcje uświadamiające co to jest transplantacja. Od ośmiu lat w Wielkopolsce trwa kampania "Drugie Życie". Młodzież jest w nią bardzo zaangażowana. Uczniowie szkół ponadgimnazjalnych próbują dotrzeć do potencjalnych dawców. Rozdają między innymi oświadczenia woli. W tym roku uczniowie z wielkopolskich szkół rozdali 30 tysięcy oświadczeń woli. Dotarli do 100 tysięcy ludzi.

Na zachodzie, jeśli chodzi o przeszczepy rodzinne - w sumie najbardziej bezpieczne, jest dużo lepiej. W transplantologii liczy się czas. - Dawstwo rodzinne pozwala skrócić oczekiwanie na przeszczep - podkreśla dr Teresa Rydzyńska-Dryl. Dr Teresa Rydzyńska wierzy, że wraz ze wzrostem świadomości wśród młodych, liczba przeszczepów znów w Polsce będzie rosła.

Jaki jest Państwa stosunek do transplantacji (przeszczepów)? Skąd biorą się obawy i nieprzekonanie? Czy wątpimy w ten sposób ratowania życia? czy kampanie społeczne odpowiadają Państwu na wszystkie pytania i wątpliwości? Jaka byłaby Państwa reakcja, gdybyś ktoś bardzo bliski potrzebował takiej pomocy? Może ktoś z Państwa nosi przy sobie oświadczenie woli? Czy rodzina o tym wie?

-------------------------------------------------------------------

Rodzaje przeszczepów:

Medycyna wyróżnia cztery grupy przeszczepów ze względu na relacje genetyczne łączące dawcę i biorcę:
- autoprzeszczep - przemieszczenie w inne miejsce narządu lub tkanki u tego samego osobnika np. autotransplantacja nerki lub przeszczep skóry;
- izoprzeszczep - transplantacja w obrębie dwóch osobników identycz-nych genetycznie, czyli bliźniąt jednojajowych;
- alloprzeszczep - zabieg dokonywany między osobnikami tego samego gatunku, którzy nie są identyczni genetycznie. Oczywiście pewna zgodność antygenów musi być zachowana (np. przy przeszczepie nerki co najmniej 6 zgodności antygenowych, a podstawą jest naturalnie ta sama grupa krwi);
- ksenoprzeszczep - transplantacja między osobnikami różnych gatun-ków. Tu wyróżniamy ksenoprzszczep zgodny: organ pobrany jest od małp naczelnych dla człowieka oraz ksenoprzszczep niezgodny: na-rząd pochodzi od świni. /7
Można wyróżnić inny podział przeszczepów:
- od dawcy żyjącego np. organ parzysty: nerka, dawca po darowaniu choremu organu dalej może normalnie/niemal normalnie żyć. W Polsce są to w większości przeszczepy rodzinne.
- od dawcy zmarłego w wyniku wypadku, albo u którego nastąpiła śmierć mózgu.

- "Każdy przeszczep narządu ma swoje źródło w decyzji o wielkiej wartości etycznej, decyzji, aby bezinteresownie ofiarować część własnego ciała z myślą o zdrowiu i dobru innego człowieka. Na tym właśnie polega szlachetność tego czynu, który jest autentycznym aktem miłości" - to słowa papieża Jana Pawła II, który tak określił akt oddania narządów dla ratowania ludzkiego życia. Zgodnie z prawem polskim, obowiązuje domniemana zgoda na bycie dawcą, co oznacza, iż w przypadku braku sprzeciwu, uznaje się daną osobę potencjalnym dawcą narządu. Jednak w Polsce jak i na Świecie promuje się noszenie oświadczenia woli, które jest wyrażeniem woli osoby, który taki dokument posiada.