Nowe śledztwo ws. abp. Baraniaka

W 1953 roku biskup Antoni Baraniak, ówczesny sekretarz i kapelan Prymasa Polski kardynała Stefana Wyszyńskiego, został aresztowany przez UB i osadzony w więzieniu mokotowskim. Przez 27 miesięcy w gmachu przy ulicy Rakowieckiej był poddawany bestialskim torturom i psychicznym szykanom, które miały doprowadzić do wydobycia informacji oskarżających prymasa.

Prezes IPN Jarosław Szarek mówił na konferencji prasowej w dawnym więzieniu przy Rakowieckiej, gdzie więziony był duchowny, że śledztwo ma ukazać całą prawdę o tragicznym losie biskupa Baraniaka. -  To pokazuje, że zbrodnie komunistyczne nie zostają przedawnione. IPN zrobi wszystko, aby prawda o tamtych wydarzeniach została udokumentowana, a jeżeli żyją jeszcze osoby winne, to żeby poniosły za to odpowiedzialność. 

Dyrektor Głównej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu Andrzej Pozorski wyjaśniał, że śledztwo w sprawie biskupa Baraniaka zostało umorzone w 2010 roku z braku dowodów, na to by wobec duchownego stosowano niedozwolone metody śledcze. Prokurator Pozorski tłumaczył, że w wyniku pojawienia się nowych materiałów podjął decyzję o wznowieniu śledztwa. - W tej sprawie przesłuchamy wielu świadków i zabezpieczymy dokumentację archiwalną. Nowe dokumenty mogą w sposób istotny dokonać zmian w ustaleniach przed umorzeniem postępowania w 2010 roku.

Prezes Jarosław Szarek wyjaśniał, że niedawno w archiwum IPN odnaleziono ważne dokumenty dotyczące biskupa Baraniaka, i całej intrygi tworzonej przez komunistyczne władze wokół kardynała Wyszyńskiego.   

Dyrektor Pozorski dodał, że jednocześnie pion śledczy IPN prowadzi analizę dokumentów dotyczących rehabilitacji byłego rektora KUL księdza Antoniego Słomkowskiego pod kątem celowości ewentualnego skierowania wniosku o unieważnienie orzeczenia skazującego duchownego przez komunistyczny aparat sprawiedliwości.

W 1949 roku ks. Antoni Słomkowski, pierwszy powojenny rektor KUL, został za postawę antykomunistyczną usunięty z uczelni. Był więziony na warszawskim Mokotowie i w Sztumie. Z więzienia wyszedł w 1954 roku, jednak sześć lat później w wyniku działań władz PRL musiał zrezygnować z prowadzenia zajęć na uczelni.

IAR