Złote Wersy Wierzyńskiego. Poeta, który zdobył Olimp

Kazimierz Wierzyński urodził się 27 sierpnia 1894 roku w Drohobyczu, był wybitnym polskim poetą, prozaikiem i krytykiem teatralnym. Jego talent literacki przyniósł mu międzynarodowe uznanie, szczególnie po zdobyciu złotego medalu na IX Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie w 1928 roku za zbiór wierszy „Laur Olimpijski”. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ustanowił rok 2024 Rokiem Kazimierza Wierzyńskiego, uznając poetę za "wielkiego artystę słowa, niezłomnego w podtrzymywaniu ducha polskiej niezawisłości".

W 1912 roku Wierzyński zdał maturę, a następnie przez rok studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, a przez kolejny - na uniwersytecie w Wiedniu. W czasie I wojny światowej wstąpił do Legionu Wschodniego, a później został wcielony do armii austriackiej, by ostatecznie trafić do rosyjskiej niewoli. Po wojnie osiedlił się w Warszawie, gdzie jego kariera literacka nabrała rozpędu.

W stolicy Wierzyński stał się współpracownikiem pisma "Pro Arte et Studio" oraz jednym z założycieli grupy poetyckiej „Skamander”. Przez krótki czas cieszył się dużą popularnością, zdobywając nagrody literackie oraz uznanie w Polsce. Jako jedyny przedstawiciel „Skamandra” był członkiem Polskiej Akademii Literatury.

W 1927 roku wydał „Laur olimpijski”, a w 1928 roku zdobył złoty medal w olimpijskim konkursie sztuki. Po wybuchu II wojny światowej, Wierzyński ewakuował się do Lwowa, a następnie przez Francję i Portugalię dotarł do Stanów Zjednoczonych. W czasie wojny publikował nowe tomiki poezji, takie jak „Krzyże i miecze”, i współpracował z londyńskimi „Wiadomościami” oraz Radiem Wolna Europa.

Wierzyński był jednym z tych pisarzy-emigrantów, którzy do końca życia pozostali wierni swoim ideałom. Pomimo głębokiej tęsknoty za Polską, nie zdecydował się na powrót do kraju, który był pod okupacją sowiecką. Wybrał życie za granicą, gdzie publikował swoje utwory, choć w znacznie mniejszych nakładach niż te, które oferowali komuniści.

Książką, którą Wierzyński uważał za „dzieło swojego życia”, jest „Wolność tragiczna”. To zbiór poematów w stylu romantycznym, w którym głównym bohaterem jest marszałek Piłsudski, a główną myślą przewodnią jest niepokojące pytanie o przyszłość niedawno odzyskanej, a już zagrożonej wolności Polski.

Kazimierz Wierzyński zmarł 13 lutego 1969 roku w Londynie, pozostawiając po sobie bogaty dorobek literacki i niezatarte ślady w historii polskiej kultury. W 1978 roku jego prochy przeniesiono do kraju.

Zachęcamy do słuchania środowych wydań programu „Zaczytaj się z Radiem Poznań”, godz. 19:15-20:00, gdzie prezentować będziemy wybrane wiersze Kazimierza Wierzyńskiego. Czytać będzie Ares Chadzinikolau.