„Dziewczyna, kobieta, inna” - głośna książka Bernardine Evaristo

„Dziewczyna, kobieta, inna” Bernardine Evaristo została dosłownie obsypana nagrodami. W 2019 roku otrzymała nagrodę Bookera wspólnie z „Testamentami” Margaret Atwood, ale to nie koniec. Została również okrzyknięta książką dekady przez „Sunday Times” i „Guardiana”, a książką roku przez „Time’a”, „Washington Post” i „New Yorkera”. Nic dziwnego więc, że wielu polskich czytelników wypatrywało jej wydania na rodzimym rynku. Ukazała się nakładem Wydawnictwa Poznańskiego w tłumaczeniu Agi Zano. Dodać koniecznie trzeba, że w tłumaczeniu świetnym, mimo że wielu nazywało tę książę „nieprzekładalną”. Adze Zano udało się jednak przełożyć jej fenomen na język polski, a przy tym stworzyć pierwsze tłumaczenie prozy Evaristo w Polsce w ogóle.  

Ta powieść to zbiór kobiecych portretów, żywych, fascynujących, a przede wszystkim stworzonych z ogromną empatią. Bohaterki należą do różnych pokoleń i wywodzą się z różnych środowisk, wykonują różne zawody i są na różnych etapach życia. Wszystkie jednak walczą o własną rzeczywistość, mierząc się ze społecznymi ograniczeniami, rasizmem, seksizmem i patriarchatem. Wydrapują dla siebie miejsce w systemie lub próbują go obalić. Ponad fabularną siatkę wydarzeń, imion i miejsc, wybijają się uniwersalne wartości, wśród których dominują akceptacja, szacunek i siostrzeństwo.  

To książka reprezentująca współczesna Wielką Brytanię i oddająca ducha swojego czasu. Napisana w sposób oryginalny, w treści i formie wierna jest idei indywidualizmu i wolności.  

Dotyka skomplikowanych i istotnych kwestii, dotyczących współczesnej rzeczywistości. Mocnym głosem wyraża marzenie o otwartym, tolerancyjnym i różnorodnym świecie. Odtwarza zmiany, jakie w ostatnich latach zachodziły w myśleniu o kobiecości, czy szerzej płciowości. Przy tym humor i dystans, z jakimi została napisana nie pozwala się od niej oderwać. Narracja płynie w rytmie żywiołowych osobowości bohaterek i bardzo łatwo temu rytmowi podczas czytania się oddać. Warto!