Prezydent powołał Cezarego Kochalskiego w skład Rady Polityki Pieniężnej

Prezydent Duda podkreślał podczas wystąpienia, że Cezary Kochalski to najlepsza osoba, jaką prezydent mógł wybrać do zasiadania w jego imieniu w Radzie Polityki Pieniężnej. Wcześniej Cezary Kochalski był doradcą prezydenta oraz wyznaczonym przez niego członkiem Komisji Nadzoru Finansowego.

Szanowny panie profesorze, bardzo serdecznie gratuluję i bardzo się cieszę, że mogłem powierzyć panu profesorowi to niezwykle ważne zadanie. Cieszę się dlatego, że najlepsza osoba - w moim przekonaniu - jaką mogłem wybrać, zasiądzie w imieniu prezydenta Rzeczypospolitej, jako jego przedstawiciel w Radzie Polityki Pieniężnej, organie który ma dla funkcjonowania państwa, dla gospodarki państwa, a przede wszystkim dla systemu finansowego państwa, fundamentalne - wręcz można powiedzieć  - znaczenie.

Podczas wystąpienia prezydent Andrzej Duda powiedział, że znaczenie Rady Polityki Pieniężnej dla gospodarki państwa jest ogromne. Przypomniał, że do jej zadań należy między innymi nadzorowanie działalności Narodowego Banku Polskiego oraz kształtowanie polityki pieniężnej i odpowiedzialności za cały system finansowy, a w efekcie - za gospodarkę państwa.

Cezary Kochalski jest doktorem habilitowanym nauk ekonomicznych i profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu. W 1991 roku ukończył studia magisterskie w Akademii Ekonomicznej w Poznaniu w zakresie ekonomiki i organizacji produkcji oraz studia podyplomowe w Uniwersytecie w Stirling w Wielkiej Brytanii w zakresie rachunkowości i finansów. Zajmuje się między innymi analizą sytuacji majątkowej, analizą strategiczną, zarządzaniem kosztami i projektowaniem oraz wdrażaniem strategii. Do 20 grudnia 2019 roku był członkiem Komisji Nadzoru Finansowego i doradcą prezydenta.

W skład Rady Polityki Pieniężnej wchodzi jej przewodniczący, którym jest Prezes Narodowego Banku Polskiego oraz 9 członków powoływanych na sześć lat w równej liczbie przez Prezydenta, Sejm i Senat. Celem Rady Polityki Pieniężnej jest między innymi ustalenie wysokości stóp procentowych Narodowego Banku Polskiego, ustalenie zasad i stopy rezerwy obowiązkowej banków oraz określanie górnych granic zobowiązań wynikających z zaciągania przez NBP pożyczek i kredytów w zagranicznych instytucjach bankowych i finansowych.