Monika Górska „Zaufaj, puść i kochaj”

Dokładnie o tym jest też trzecia, kulminacyjna część „Trylogii Zaufania” (tom I: „Zaufaj”, tom II: „Zaufaj i puść”) autorstwa Moniki Górskiej – „Zaufaj, puść i kochaj”, która 6 grudnia br. ma swoją premierę na polskim rynku.

Artur Żmijewski, który objął patronatem całą „Trylogię Zaufania” napisał o niej: „Ta książka to hymn na temat miłości. Przekonuje i wzrusza. Dotyka tego, co delikatne, nieuchwytne i trudne do nazwania. Jak się człowiek zabiera do czytania, to nie chce przestać”.

To książka, w której czytelnik znajdzie podpowiedzi i praktyczne sposoby, jak oswoić samotność, przestać się bać i zacząć kochać. Tak prawdziwie, bez stawiania warunków…i szukania siebie. To książka, która pomaga ustawić na nowo kompas na miłość. Tak, by poradzić sobie z „dziecięcymi głodami uczuć”, które na dobre może nakarmić tylko Bóg. Jej lektura dodaje odwagi by spojrzeć w oczy cierpieniu i śmierci. To wreszcie książka, która odkrywa skuteczny przepis na szczęśliwe życie.

Ukazane w „Zaufaj, puść i kochaj” autentyczne historie zwykłych – niezwykłych ludzi, są dowodem na to, że można żyć w pełnym zaufaniu Bogu, z ufnością, że „śmierć jest nowym życiem”. A wśród nich duchowa perełka - cudem odnaleziony po latach, nigdzie dotąd nie publikowany rękopis karmelitanki z Jerozolimy, s. Jadwigi Popiel od Jezusa.

Autorka opowiada barwne i poruszające historie „z życia wzięte” m.in. swojej prababki Zofii Krasickiej i Wacława Popiela, którzy spóźnili się na własny ślub, s. Franciszki – zmarłej w wypadku matki generalnej Urszulanek SJK, Ani Kowalskiej, która straciła dorosłego syna, oraz Wiktorii i Józefa Ulmów, którzy wraz ze swoimi dziećmi w piekło zanieśli miłość.

To historie o tym, jak drobne gesty dobroci i małe akty zaufania mogą mieć ogromne znaczenie, prowadząc do przemiany i poczucia spełnienia. Autorka zaprasza w refleksyjną podróż, w której przeplata intymne nieraz opowieści o osobistych przeżyciach, z inspirującymi wskazówkami dotyczącymi wiary i zaufania w codziennym życiu. Porusza kluczowe tematy, takie jak akceptacja niepewności, radzenie sobie z kryzysami, odnajdywanie sensu w trudnościach oraz budowanie głębszej więzi z Bogiem. A czyta się to lekko, jakby to była rozmowa przyjaciół przy kawie, o tym, co najważniejsze.

– Tak trudno jest kochać. I tak chropowata jest miłość. Ale jest i dobra nowina. Od chrztu św. nasz bak miłości jest już pełen. Nie trzeba jej szukać gdzieś na zewnątrz. Trzeba się tylko nią zaopiekować. Bo miłość to cnota. A cnotę można ćwiczyć, jak mięśnie. Na wszystkie życiowe pytania to miłość Boga jest odpowiedzią – podkreśla Monika Górska.

W książce znaleźć można m.in. odpowiedzi na pytania: Skąd czerpać siłę, gdy zbliża się koniec życia i nic już nie da się zrobić? Jak poradzić sobie ze stratą, kiedy odchodzi najbliższa mi osoba, dziecko? Jak przestać się bać i zacząć kochać? Co zrobić, żeby kochać bardziej – Boga, człowieka i siebie? Jak żyć, gdy czasem życie bardzo boli? Na kogo w życiu możesz najbardziej liczyć? Gdzie znaleźć to, czego się daleko szuka? Jaka jest najlepsza odpowiedź na każde życiowe pytanie? Jak radzić sobie z samotnością? Czy Jezus miał słabości? Czy w piekle można kochać? Jak kochać bezwarunkową miłością i czy można nauczyć się takiej miłości? Jak zaufać Bogu, kiedy życie staje się nieprzewidywalne? Jak rozpoznać Jego wolę i odróżnić ją od własnych pragnień? Jak akceptować kryzysy jako okazje do duchowego wzrostu?

Jest to lektura obowiązkowa dla każdego, kto szuka inspiracji do życia w zgodzie z wiarą. Ten swoisty przewodnik zachęca do „chodzenia po wodzie”, tj. do podejmowania odważnych decyzji w codziennych sprawach, odkrywając Boże prowadzenie w każdym momencie życia.

– Głęboka wiara i bezgraniczne zawierzenie Bogu, wrażliwość na ludzkie losy, umiłowanie Ziemi Świętej oraz umiejętność barwnego opowiadania to bodaj najważniejsze, aczkolwiek nie jedyne, walory tej niezwykłej książki. Szczególną wartość ma zamieszczone w niej cenne i wzruszające świadectwo o osobie i życiu Jadwigi Popiel (1916-1998), s. Hedwige od Jezusa, karmelitanki z klasztoru na jerozolimskiej Górze Oliwnej. Lektura jej dzienniczka duchowego i całej tej książki zbliża nas do Jezusa Chrystusa oraz Jego Ewangelii, potwierdzając słowa Autorki: „Czytam dobrze mi znane cytaty i nagle dociera do mnie, że Ewangelia jest jak lustro” – ks. prof. Waldemar Chrostowski

– „Zaufaj, puść i kochaj” jest dla mnie najmocniejszą pozycją z zaufaniowej trylogii Moniki Górskiej. Najmocniejszą w sensie przesłania o znaczeniu miłości, zwłaszcza tej największej – Miłości. W pierwszej widziałem kalejdoskop różnych sytuacji, osób, ścieżek połączonych tytułowym hasłem: zaufać. Druga opisywała już bardziej konkretnie podążanie razem z Autorką jednym ze szlaków, którymi wędrował Jezus. Momentami czytałem ją jak powieść sensacyjną, gdy niecierpliwie przegląda się kolejne strony z pytaniem: co dalej? Ostatnia książka to nie tyle podsumowanie, co zwrócenie uwagi na różnorodność dróg dochodzenia, zbliżania się do sensu miłości. Całość odbieram jako zaproszenie czytelnika do odkrywania własnych przeżyć i poszukiwań w otwieraniu się na miłość Boga. Więcej – do przyznania się do nich. Autorka bowiem mówi szczerze o swoich poruszeniach, często lękach i obawach, o których mężczyźnie nie było by pewnie łatwo pisać – Antoni Walter, pierwszy czytelnik książki.

Są takie miejsca, w których czas płynie inaczej. I opowieści,
które chcemy, żeby nigdy się nie skończyły... A są
też takie historie, które tylko czekają, żeby się zacząć...

Fragment książki „Zaufaj, puść i kochaj”

dr Monika Górska – reżyser nagradzanych na świecie filmów dokumentalnych i reportaży, dziennikarka, wykładowca akademicki i prekursorka storytellingu biznesowego w Polsce, założycielka i właścicielka Fabryki Opowieści, w której uczy jak opowiadać historie, tak by ich chciano słuchać. Autorka m.in. bestsellerowej „Trylogii Zaufania”: „Zaufaj”, „Zaufaj i puść”, „Zaufaj, puść i kochaj”).