O zmianach w nauczaniu historii

Takie właśnie podejście leceważenia społeczeństwa ma większość osób, którzy tak naprawdę w swoim życiu zawodowo - prywatnym niczego sensownego nie zrobili (może poza posiadaniem jakiś osobistych dóbr materialnych) ale w polityce zaistnieli, gdyż niczego innego nie potrafią. Niestety demoralizacja polityków całkowice zaślepia wielu. Decydują o naszym życiu ludzie, którym nie chce się czytać, nie posiadają podstawowej wiedzy ogólnej (są słabo wykształceni choć posiadają wiele dyplomów), nie potrafią logicznie myśleć, nie wkładają wysiłku w celu poznania zależności społeczno-kulturowo-edukacyjnych. Tak naprawdę wszystko, co jest problemem odpychają, choć sami wywołują te problemy. Chcą zaistnieć, być nowoczesnymi myśląc, że sfera społeczna państwa to produkcja sprężynek do długopisów. Dlatego co chwilę wybuchają protesty społeczne, gdyż w inny sposób rządzący niczego nie słuchają, nie chcą wiedzieć. Samozadowolenie z pomysłu jest tak duże, że nic ich nie obchodzi. Idą w swojej "misji" jak czołgi. Nie czytają treści ustaw, nad którymi głosują. Ludzie, którzy widzą niebezpieczeństwa i zagrożenia w "nowatorskich pomysłach", którym zależy na dobru kraju nie są wysłuchiwani, wielu polityków nie czyta listów adresowanych do nich. Mało tego ludzie ci są wykluczani z grup decyzyjnych, tempieni, wyśmiewani. Jest to bardzo smutne, że tyko "rewoltą" można wzbudzić zainteresowanie władz. Większość (choć nie wszyscy) rządzących to ludzie z dyplomami w zakresie historii, politologii, socjologii, filozofii. Budzi to niepokój i wątpliwości co do poziomu i jakości tego wykształcenia. Aż strach pomyśleć, do czego to doprowadzi, skoro pomagają im w tym środki masowego przekazu.