Na skwerze jej imienia stoi głaz odnoszący się do konspiracyjnej działalności Bobowskiej i fragment jej wiersza: "Bo ja się uczę największej sztuki życia".
Pamięć o Neni - bo tak ją nazywali przyjaciele - pielęgnuje Stowarzyszenie Przyjaciół Dąbrówki oraz nauczyciele i uczniowie poznańskiego Liceum im. Dąbrówki, które przed wojną kończyła. Pomimo młodego wieku i kalectwa (poruszała się na wózku po przejściu choroby Heinego Medina) Irena Bobowska zaangażowała się w działalność konspiracyjną w tym, współredagowała pismo „Pobudka”.
Po aresztowaniu przez Niemców w 1942 roku, przeszła przez kilka obozów, w których była nieludzko traktowana. Zginęła, poprzez zgilotynowanie w berlińskim więzieniu Plötzensee.