Wiadukt Górczyński - drugie otwarcie

Oznacza to koniec objazdów w tej części miasta. Kazimierz Skałecki, zastępca dyrektora Zarządu Dróg Miejskich w Poznaniu mówi, że to wiadukt na długie lata. - Ten wiadukt powinien wytrzymać 150 lat. Jeszcze nasze wnuki będą z niego korzystać. Oczywiście wymaga on stałej konserwacji, bo niektóre elementy się zużywają - powiedział.

Kierownik robót Mariusz Jańczewski z firmy Mostostal Warszawa cieszy się, że prace udało się zakończyć znacznie wcześniej niż planowano. Choć nie ma specjalnej recepty na taki sukces.

A od poniedziałku, po prawie roku przerwy, na Górczyn jeżdżą także tramwaje. Kursują tam linie 14 i 18. Zarząd Transportu Miejskiego zlikwidował autobus za tramwaj, z którego przez ostatni miesiące musieli korzystać mieszkańcy tej części Poznania.

___________________________________

Pierwsze prace na wiadukcie Górczyńskim wschodnim rozpoczęły się 23 sierpnia 2012 r. Umowa na wykonanie prac w systemie „zaprojektuj i wybuduj” została podpisana z wybranym na drodze przetargu konsorcjum firm: Mostostal Warszawa SA i Acciona Infraestructuras SA. Wartość robót budowlanych wynosi ponad 52 mln zł (52 553 141,41) Termin zakończenia projektu został wyznaczony na 30 września 2013 roku.

Stary wiadukt po ok. 40 latach eksploatacji został rozebrany.  W jego miejsce powstał nowy obiekt inżynierski z trzema pasami ruchu, (dotychczasowy obiekt miał szer. 11,22 m, nowy po poszerzeniu 16,92 m), ścieżką rowerową, ekranami akustycznymi. Nośność wiaduktu została podniesiona do klasy A i obciążenia 115 kN/oś.

Inwestycja uzyskała dofinansowanie z Funduszu Spójności w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko na lata 2007-2013 w wysokości 85% kosztów kwalifikowanych projektu. Budowa wiaduktu jest ostatnim elementem przebudowy drogi krajowej nr 5 na odcinku wylotowym z Poznania. Realizacja projektu przyczyni się do poprawy funkcjonowania regionalnego systemu transportowego – usprawnienie dostępu do sieci dróg krajowych i międzynarodowych przebiegających przez Miasto Poznań oraz dostępności regionu do europejskiego korytarza transportowego Wschód – Zachód.

PODSTAWOWE DANE TECHNICZNE:

Obiekt zaprojektowany na klasę obciążenia A,  liczba przęseł: wiadukt – 14; łącznicy - 6, długość obiektu: wiadukt – 415 m; łącznica – 98 m, szerokość wiaduktu: 11,22 m, po poszerzeniu 16,92 m, szerokość łącznicy: 11,16 m do 12,16 m, dźwigary stalowe: ze stali konstrukcyjnej S420N - 137 szt. (wiadukt - 102 szt.; łącznica - 35 szt.); wysokość dźwigarów: 0,77 m, 0,87m do 2,67 m (nad podporami); masa dźwigarów 1200 t (w tym 150 t łącznica), dźwigary stalowe oraz wszystkie elementy stalowe występuj ące na obiekcie zabezpieczono przed korozją poprzez system mostowy metalizacyjno-malarski: grubość 460 μm, Ilość wbudowanej stali zbrojeniowej: 1100 t, Ilość wbudowanego betonu konstrukcyjnego:5190 m³ (B35 –3161 m³ B45 - 2029 m³), Ilość wbudowanego betonu niekonstrukcyjnego: 263 m³, Ilość pali wielkośrednicowych ø 900 i ø 1000: 256 szt, Ilość betonu do wykonania pali wielkośrednicowych: około 1300 m³, Ilość łożysk garnkowych: 46 szt, Ilość dylatacji modułowych firmy Maurer z nakładką wyciszającą: 4 szt. (pierwszy raz zastosowane w Poznaniu), powierzchnia płyty pomostowej wiaduktu zabezpieczona papą termozgrzewalną gr. 5 mm; warstwa ochronna izolacji z asfaltu twardolanego gr. 4 cm, nawierzchnia na obiekcie: warstwa ścieralna SMA gr. 5 cm; powierzchnia – 5020 m², ekrany akustyczne: na obiekcie ze szkła akrylowego zbrojonego na długo ści 367 m; poza obiektem ze szkła akrylowego niezbrojonego na długości 211 m, długość zmodernizowanych dróg:- ul. Głogowska - 834,4 m (w tym wiadukt 415,2 m), ul. Rakoniewicka – 530,9 m, wjazd z ul. Rakoniewickiej – 352,3 m (w tym łącznica 98,4 m