Był synem Filipa i Michaliny Raczyńskich, angażował się w sprawy polityczne, był filantropem, wydawcą i mecenasem sztuki.
Pracował jako archeolog w starożytnej Troi, często podróżował, budował kolekcję książek w rodzinnym Rogalinie, finansowo wspierał pisarzy, m.in. Adama Mickiewicza, który dzięki niemu bywał w Poznaniu. Owocem jego dalekich podróży (np. do Szwecji czy Turcji) były liczne publikacje, popularyzował literaturę krajoznawczą. Wspierał nie tylko romantyków, ale wydawał też dawniejsze dzieła polskich autorów.
W 1829 roku ufundował Bibliotekę mającą w nazwie do dziś jego nazwisko - od początku, zgodnie z jego wolą, miała mieć publiczny charakter. Książnicę zresztą nie tylko wybudował, ale sam wyposażył... Zapłacił za to olbrzymią wówczas cenę ponad 120 tysięcy talarów.
Po epidemii cholery w 1831 roku współfinansował budowę pierwszego wodociągu w stolicy Wielkopolski. Był jednym z autorów budowy Złotej Kaplicy w poznańskiej katedrze, sfinansował posągi Mieszka I i Bolesława Chrobrego. Niesłuszne oskarżenia o chęć promowania własnej osoby, w związku z przypominaniem pierwszych władców Polski, przyczyniły się do jego choroby i śmierci.
Wspierał finansowo Powstanie Listopadowe, głośno upominał się o prawa Polaków, także w czasie koronacji króla Prus Fryderyka Wilhelma IV z dynastii Hohenzollernów.
Był człowiekiem niezwykle skromnym, ale chętnie pomagał potrzebującym. Spopularyzował na terenie Wielkopolski produkcję cukru z buraków cukrowych, interesował się rolnictwem, kształcił młodzież ze wsi.
Wspierała go żona, Konstancja Raczyńska. Zmarł w 1845 roku w Zaniemyślu koło Poznania.