Zmarł kardynał Franciszek Macharski

Jego poprzednikiem i wielkim przyjacielem był Karol Wojtyła, późniejszy papież Jan Paweł II. Jako pierwszy Polak, 6 stycznia 1979 roku w Rzymie otrzymał z jego rąk sakrę biskupią. Po przejściu na emeryturę arcybiskup senior mieszkał w sanktuarium Ecce Homo Świętego Brata Alberta w Krakowie. Miał 89 lat. 

Archidiecezją Krakowską kierował w latach 1979-2005. Od końca lat 70. do 1994 roku był wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Polski. Przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Komisji do spraw Nauki Katolickiej i Komisji do spraw Apostolstwa Świeckich. Pracował w kilku watykańskich kongregacjach - do spraw Biskupów, Duchowieństwa, Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego oraz Wychowania Katolickiego. Miał tytuł doktora nauk teologicznych.          

Po Sierpniu 1980 roku kardynał Macharski został współprzewodniczącym reaktywowanej Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu. W okresie stanu wojennego zabiegał o prawa internowanych i ich rodzin. Wspierał Solidarność. Po 1989 roku aktywnie zaangażował się w dzieła charytatywne. Kierując archidiecezją krakowską przyczynił się do wybudowania sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach oraz założył Centrum Dialogu i Modlitwy w Oświęcimiu. Reaktywował i rozbudował Caritas, wspomagał tworzenie domów samotnej matki, rodzinnych domów dziecka, poradni psychologicznych i schronisk dla bezdomnych. Wielokrotnie apelował o pomoc dla potrzebujących. Założył diecezjalne Radio Mariackie, potem Radio Plus. Przyczynił się do transmitowania w każdy piątek mszy dla chorych na antenie Telewizji Kraków. Jako metropolita krakowski ustanowił ponad 200 nowych parafii.         

Przed przejściem na emeryturę pełnił funkcję przewodniczącego Zespołu Episkopatu Polski do spraw Stypendiów Naukowych i Językowych. Kardynał Franciszek Macharski był znany z serdeczności w kontaktach z wiernymi, a także z poczucia humoru i dystansu do siebie. Wrażliwy na sprawy ludzkie, zwłaszcza biednych i chorych. Krakowianie zapamiętali go stojącego wraz z nimi po oknem papieskim na Franciszkańskiej 3, w trudnym czasie odchodzenia Jana Pawła II.

Franciszek Macharski urodził się 20 maja 1927 roku w Krakowie. Został wyświęcony na prezbitera w 1950 roku przez ówczesnego metropolitę kardynała Adama Stefana Sapiehę. Później wyjechał na studia teologiczne do Fryburga w Szwajcarii. Po powrocie do kraju był ojcem duchowym w seminarium krakowskim oraz wykładał na Papieskim Wydziale Teologicznym w rodzinnym mieście, i w mieszczącym się tam wówczas, seminarium częstochowskim. W latach 1970-1978 sprawował urząd rektora krakowskiego seminarium. Czynnie przeciwstawiał się komunistycznej władzy, organizując przemarsze kleryków w centrum miasta.

W 1971 roku był audytorem na Synodzie Biskupów w Rzymie. Po wyborze Karola Wojtyły na papieża ksiądz Macharski został metropolitą krakowskim. W styczniu 1979 roku otrzymał sakrę biskupią, a pół roku później godność kardynalską. Po zamachu na papieża Jana Pawła II w 1981 roku poparł organizację Białego Marszu w Krakowie, wyrażającego solidarność z walczącym o życie papieżem.

Kardynał Macharski konsekrował 9 biskupów, a także asystował w trakcie sakry 19 biskupów. W kwietniu 2005 roku brał udział w konklawe, na którym wybrano papieża Benedykta XVI. Dwa miesiące później nowy papież przyjął rezygnację kardynała Macharskiego z obowiązków metropolity krakowskiego i mianował na tę funkcję arcybiskupa Stanisława Dziwisza.          

Kardynał współzakładał Stowarzyszenie Siemacha, działał w Społecznym Komitecie Odnowy Zabytków Krakowa. W 2005 roku otrzymał medal "Cracoviae Merenti", który jest najwyższym odznaczeniem przyznawanym przez to miasto. Rok później mianowano go kapelanem stanowym Rycerzy Kolumba w Polsce.

Kardynał Macharski został odznaczony Wielkim Krzyżem Zasługi z Gwiazdą Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec i francuskim Orderem Oficera Legii Honorowej. Był uhonorowany tytułem doktora honoris causa kilku uczelni na świecie między innymi, Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, Katolickiego Uniwersytetu w Taipei na Tajwanie i Uniwersytetu Adamson na Filipinach.          

W 1998 roku został kawalerem Orderu Uśmiechu. W 2012 roku Instytut Pamięci Narodowej przyznał mu nagrodę Świadek Historii.

IAR