90. rocznica urodzin leszczyńskiego poety

Uznawany jest za jednego z najoryginalniejszych poetów polskich drugiej połowy XX wieku. W archiwach Polskiego Radia zachowały się jego wypowiedzi na temat procesu twórczego i tego co w nim istotne:

Ciekawy był też pogląd Grochowiaka na temat języka, którym się posługujemy. Zdaniem poety człowiek współczesny wypada niekorzystnie w porównaniu z przedstawicielem epoki staropolskiej:

Stanisław Grochowiak wydał kilka zbiorów poezji - między innymi "Agresty", "Menuet z pogrzebaczem", "Rozbieranie do snu" i "Nie było lata". Zmarł w 1976 roku.

Był twórcą, który poszukiwał nowych form ekspresji i przeciwstawił się tradycyjnej interpretacji piękna. To on zapoczątkował w polskiej poezji nurt turpistyczny, którego nazwa wywodzi się od łacińskiego słowa "turpis", czyli "brzydki". Sam o sobie w wierszu "Czyści" napisał: "Wolę brzydotę/ Jest bliżej krwiobiegu/ Słów". Grochowiak zasłynął też z plastyczności swoich utworów i niezwykłej wrażliwości na barwy, którymi "malował" klimat wierszy. Pierwszy tom poetycki - "Balladę rycerską" - wydał w roku 1956. W nim znalazły się wiersze do dziś uważane za najlepsze, jak "Święty Szymon Słupnik" czy "Verlaine". Tom inspirowany był kulturą francuską, motywami sztuki baroku i średniowiecza, a także charakterystyczną dla pisarza poetyką groteski. Debiut poetycki Grochowiaka został bardzo dobrze przyjęty i szybko stał się twórcą pokolenia "Współczesności", do którego należeli między innymi Ernest Bryll i Władysław Terlecki. Nazwano ich tak od tytułu pisma, na łamach którego drukowali utwory literackie i teksty publicystyczne. Stanisław Grochowiak tworzył również dzieła prozatorskie jak "Plebania z magnoliami" i "Karabiny", napisał kilkanaście dramatów, z których między innymi "Partita na instrument drewniany" oraz "Chłopcy", zostały zekranizowane. Pisarz został uhonorowany Złotym Ekranem za scenariusz do filmu "Chłopcy" oraz Nagrodą Komitetu do spraw Radia i Telewizji za twórczość dramaturgiczną.
Stanisław Grochowiak urodził się 24 styczna 1934 roku w Lesznie, zmarł 2 września 1976 roku w Warszawie (miał 42 lata). Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Pośmiertnie przyznano mu Nagrodę Przewodniczącego Komitetu do spraw Radia i Telewizji za scenariusz widowiska telewizyjnego "Domy z deszczu (...)".