Bluesowe ukulele - recenzja Ryszarda Glogera

Delikatne dźwięki czterech strun ukulele, przenosiły nas do krainy łagodności, gdzieś daleko za ocean, bo tam wśród zieleni, kolorowych kwiatów muzyka niosła miłość i wolność. Od chyba ośmiu lat ukulele podbiło nasze miasto. Sprawił to festiwal Cały Poznań Ukulele. Doroczna impreza rozwinęła szybko skrzydła i mamy w czerwcu w Poznaniu największy europejski festiwal ukulele.

Kiedy wrzuciłem do odtwarzacza płytę „Blues Experience” natychmiast pomyślałem, że wykonawca firmujący nagraną muzykę, mógłby podnieść prestiż festiwalu, gdyby przyjechał do Poznania i zagrał na wspomnianym festiwalu. Nazywa się Jake Shimabukuro i jest jednym z najwybitniejszych obecnie wirtuozów ukulele. Jest podziwiany na całym świecie za szybkość gry i wyrafinowaną technikę. Artysta pochodzi z Hawajów, chociaż jego rodzinne korzenie prowadzą do Japonii.

Świat poznał kunszt gry Shimabukuro w 2006 roku, kiedy w Internecie pojawiło się nagranie wideo ukazujące jak ten rewelacyjny instrumentalista wykonywał utwór George’a Harrisona „While My Guitar Gently Weeps”. Błyskawicznie zainteresowały się muzykiem wytwórnie płyt i agencje koncertowe. Nic dziwnego, że wkrótce nagrane płyty stawały się bestsellerami. Instrumentalista był często zapraszany do telewizyjnych programów, nakręcono o nim film dokumentalny. W ślad za tym szły liczne nagrody i wyróżnienia. W dwie dekady artysta nagrał ponad 25 płyt.

Najbardziej imponował odbiorcom szeroki zakres wykonywanej muzyki przez Jake’a Shimabukuro. Mistrz ukulele gra jazz, bluesa, funky, rocka, bluegrass, folk, flamenco i klasykę. Koncertuje solo, w trio, w większych składach, a także z orkiestrami symfonicznymi. Wspomniana, nowa płyta artysty już w tytule określa, na jakim gatunku skoncentrował swoją uwagę. Rzeczywiście Jake Shimabukuro gra bluesa, co już samo w sobie jest bardzo oryginalne. Cała płyta zawiera muzykę instrumentalną, W sesji wykorzystano bas, instrumenty klawiszowe, a na perkusji gra Mick Fleetwood – muzyk związany przez kilka dekad z supergrupą Fleetwood Mac.

W pierwszym z dziewięciu utworów „Cause We’ve Ended As Lovers” ukulele dialoguje z gitarą w rękach mistrza gry slide, Sonny’ego Landretha. Nie jest to jednak pojedynek na wirtuozowskie zagrywki, lecz szeroka ekspozycja bogatej palety dźwięków obu wiodących muzyków. Nagranie przypomina nastrojem zrelaksowane bluesy brytyjskiego gitarzysty Snowy’ego White’a. Dalej niepodzielnie rolę solisty dzierży Jake Shimabukuro, proponując własne wersje znanych tematów bluesowych jak „Rollin’ And Tumblin”, „Need Your Love So Bad”, „Still Got The Blues”. Na płycie spokojne tempo utworów, przedzielają żywsze kawałki, co na pewno wpływa na przyjemność słuchania.

W połowie płyty pojawia się charakterystyczny nastrój utworu „Whiter Shade Of Pale” z repertuaru zespołu Procol Harum. Większe ożywienie wprowadza rockowy kawałek Neila Younga „Rockin’ In The Free World” pod koniec całego krążka. Ukulele brzmi często jak gitara, co jest z pewnością zasługą samego artysty i jego techniki gry. Płytę kończy delikatna melodia piosenki „Songbird” z repertuaru grupy Fleetwood Mac.

Miłośnicy brzmienia ukulele powinni z dużą ciekawością posłuchać jak świetnie ten instrument sprawdza się w stylistyce bluesa. Za tydzień Jake Shimabukuro da koncert w klubie Blue Note. Niestety chodzi o lokal o tej nazwie działający w Honolulu. Jednak w zaciszu domowym płyty artysty można słuchać wielokrotnie.