Przedwiośnie Baletowe w Poznaniu

W ramach festiwalu będzie można zobaczyć:

Spectrum 02 (czwartek, 15.02.2024, godz. 19:00)
Po raz drugi tancerze i tancerki Teatru Wielkiego w Poznaniu staną przed możliwością zrealizowania samodzielnego projektu choreograficznego. Drugi, a zarazem pierwszy, ponieważ tym razem „Spectrum” zostanie zaprezentowane na wyremontowanej scenie pod Pegazem, co na pewno stworzy dodatkowe wyzwania, ale również przysporzy twórcom i widzom wielu artystycznych wrażeń. Podobnie jak poprzednio, realizacją projektu zajmują się tancerze. Jak podkreślają młodzi choreografowie, ten wieczór to wyzwanie, możliwość rozwoju, zdobywanie doświadczenia, rozwijanie kreatywności, ale również refleksja, podróż, pogłębianie relacji oraz wspólna praca.
W tym roku „Spectrum” stało się częścią „Przedwiośnia Baletowego”, festiwalu organizowanego przez Teatr Wielki w Poznaniu. Występujące w nazwie wydarzenia „przedwiośnie” – jako uzupełniająca pora roku – charakteryzuje się wieloma intensywnymi przemianami w przyrodzie. Organizatorzy liczą, że ten wieczór choreograficzny, nad którym wspólnie pracujemy, pozwoli dostrzec intensywność tych przemian wśród tancerzy, a w przyszłości pozwoli rozwinąć się im nie tylko choreograficzne, ale również na innych polach, dzięki umiejętnościom, które nabyli tworząc takie projekty.

Juvenalia – gościnny spektakl Polskiego Baletu Narodowego Junior (niedziela, 18.02.2024, godz. 18:00)
W sezonie 2023/24 Polski Balet Narodowy sięgnął po dodatkową dawkę energii w osobach dziesięciorga młodych tancerzy, tegorocznych wychowanków szkół baletowych. Dzięki wsparciu MKiDN realizujemy projekt PBN Junior. Nowa inicjatywa Krzysztofa Pastora, dyrektora Polskiego Baletu Narodowego, jest próbą wypełnienia luki, jaka powstaje pomiędzy owocami pracy szkół baletowych a oczekiwaniami naszych scen teatralnych. Nasi Juniorzy, głównie wychowankowie polskich szkół baletowych, otrzymują specjalną opiekę pedagogiczną doświadczonych artystów PBN, biorą udział w przedstawieniach zespołu, ale zapewniamy im również warsztaty mistrzowskie prowadzone przez zaproszonych baletmistrzów zagranicznych. W miarę upływu czasu będą mieli szansę dołączenia do zespołu PBN lub starania się o angaż w innych teatrach.
PBN Junior w sezonie 2023/24: Maria Grzymała, Julia Skubis, Paweł Dobrzyński i Cezary Szlachta – absolwenci Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie; Weronika Gałązka i Maciej Duda z OSB im. Janiny Jarzynówny-Sobczak w Gdańsku; Kamila Lechowska i Mikołaj Spiżewski z OSB im. Feliksa Parnella w Łodzi; Łucja Ulbrych, która uczyła się w szkołach baletowych Warszawy i Gdańska, ale zakończyła szkolenie w prywatnej Szkole Tańca i Baletu ,,Piruecik” w Warszawie; a wreszcie ich włoski rówieśnik Roberto Olivieri – absolwent Szkoły Baletowej Opery Rzymskiej. Opiekę pedagogiczną nad zespołem sprawują: Dawid Trzensimiech i Irina Wasilewska.

Juvenalia – wieczór baletowy
premiera 24.11.2023

Eine Kleine Nachtmusik
choreografia: Antonio Lanzo
muzyka: Wolfgang Amadeus Mozart
Obsada
Dziewczyna: Kamila Lechowska
Chłopak: Paweł Dobrzyński
& PBN Junior
Beztroska choreografia Antonia Lanzo, opowiada o wydarzeniach z urodzinowego przyjęcia-niespodzianki zorganizowanego dla pewnej młodej dziewczyny. Ta wyjątkowa uroczystość, wypełniona tańcami, żartami i zabawami, jest swoistym hołdem dla uroku i prostego piękna muzyki Mozarta.

The End ff All Our Exploring
choreografia: Gianni Melfi
muzyka: Max Richter
Tańczą: Weronika Gałązka i Maciej Duda
Nie ustaniemy w poszukiwaniach,
A kresem wszelkich naszych poszukiwań
Będzie dojście do punktu wyjścia
I poznanie tego miejsca po raz pierwszy.
z Little Gidding T. S. Eliota / K. Boczkowski

Srebrne jezioro (z baletu Kurt Weill)
choreografia: Krzysztof Pastor
muzyka: Kurt Weill („Es ist keine Spur” z „Der Silbersee”)
Tańczą: Paweł Dobrzyński I Mikołaj Spiżewski
Finałowa sekwencja z opery Weilla i Brechta mówi o dwóch mężczyznach, którzy nie znajdują społecznej akceptacji. Przynależą do przeciwnych obozów, a mimo to łączą ich więzy przyjaźni. Uciekają więc ku lepszej przyszłości poprzez cudownie zamarznięte wiosną jezioro. W choreografii Krzysztofa Pastora ta scena symbolizuje emigracyjną ucieczkę przed narastającym niebezpieczeństwem. Znamienne, że krótko po premierze „Srebrnego jeziora” kompozytor opuścił Niemcy na zawsze.

A Blurry Reflection
choreografia: Kristóf Szabó
muzyka: Edward Elgar („Koncert wiolonczelowy e-moll” op. 85)
Tańczą: Weronika Gałązka, Maria Grzymała, Kamila Lechowska, Julia Skubis, Roberto Olivieri, Cezary Szlachta
Inspiracją dla Kristófa Szabó było zjawisko starzenia się, demencji oraz związanej z tym frustracji. Patrząc na osoby starsze, zastanawiamy się często jakie historie kryją ich wysłużone ciała – w przeszłości piękne i sprawne. Być może ta choreografia jest zbiorem rozmazanych wspomnień osoby, która nie poznaje już siebie samej w lustrze…

Juvenalia
choreografia: Krzysztof Pastor
muzyka: John Adams („The Chairman Dances”)
Tańczy: PBN Junior
Krzysztof Pastor stara się przełamać naturalną wciąż skromność, nieśmiałość i niepewność uczestników naszego projektu PBN Junior, tworząc specjalnie dla nich zespołową choreografię zatytułowaną „Juvenalia”. Konfrontuje ich z dynamiczną muzyką Johna Adamsa, eksponując czystą radość tańca i młodzieńczą energię.

Pupo / Komoco - Sofia Nappi (wtorek, 20.02.2024, godz. 19:00)
W języku włoskim „pupo” odnosi się zarówno do słowa „dziecko”, jak i do słowa „kukiełka”. Nowe dzieło Sofii Nappi jest inspirowane Pinokiem, czyli drewnianą marionetką, która bardzo chciałaby stać się prawdziwym chłopcem. Autorka skupia się w nim na metamorfozie kukiełki – na tym, jak przebiega jej powolna przemiana z jednej postaci w drugą; oraz na tym, jak naiwne dziecko dorasta i nie pozwala już innym sobą manipulować. Znana na całym świecie książka dla dzieci Carlo Collodiego zainspirowała młodą włoską choreografkę do stworzenia nowoczesnej opowieści o dorastaniu, w której skojarzenia budzą także baśniowe postaci, jak lis i kocur, gadający świerszcz i błękitna wróżka.
Język tańca Sofii Nappi łączy w sobie dziki, luźny styl tańca izraelskiego, jaki znamy z języka ruchowego „Gaga” Ohada Naharina i z twórczości Hofesha Shechtera, z elementami breakdance, takimi jak locking lub popping, przypominającymi gwałtowne ruchy lalki. Za pomocą drobnych gestów i migotliwych motywów przewodnich, osadzonych w często przedstawianej, niepohamowanej chęci bycia w ruchu, charakterystycznej dla młodego człowieka, choreografka nawiązuje do rozwoju osobistego i zyskiwania świadomości. Niewinne, ciekawskie dziecko budzi się do życia w świecie, spotyka ludzi i bawi się z nimi, testując granice. Bohater napotyka pierwsze pokusy, takie jak chciwość, w swojej naiwności, zostaje oszukany, godzi się z samym sobą i ostatecznie odkrywa moc przebaczenia. Dzięki zyskanej świadomości i pomocy głównych bohaterów, Pinokio odnajduje siebie. Choreograficznie ten moment realizuje się, kiedy jednostka łączy się z grupą przy muzyce przypominającej mantrę, która symbolizuje moment transformacji.
Silnie zrytmizowany kolaż muzyczny, do którego tańczy Pinokio, obejmuje od folklorystycznego brzmienia gitary po podniosłe, mistyczne dźwięki. Na koniec melancholia pamięci rozbrzmiewa delikatnym nokturnem Chopina. Nappi nie uprawia pantomimy, lecz włącza do swojego tańca minimalistyczne obrazy – szalone drżenia marionetki, manipulowanie nią poprzez pociąganie za sznurki, błyskawicznie rosnący nos, uwodzicielskie kroki tanga czy ruchy zwierząt. Białe maski, które w tajemniczy sposób pojawiają się i znikają na twarzach bohaterów, nawiązują do stereotypów i krytyki społecznej starej włoskiej comedii dell'arte. Mocne, nastrojowe oświetlenie tworzy atmosferę dla głównego bohatera oraz wszystkich postaci, które wpływają na jego los.
„Pupo" zostało stworzone z myślą o dorosłych, jednak z pewnością dostarczy rozrywki i refleksji osobom w każdym wieku. Choreografka traktuje historię przemienionej drewnianej kukiełki, jak trwającą całe życie próbę stania się najlepszą wersją siebie. Nigdy nie powinniśmy zapominać o dziecku tkwiącym w nas samych oraz o niepohamowanym pragnieniu tańca, jakie kiedyś mieliśmy. „Drewno, z którego wycięto Pinokia, to humanitas – człowieczeństwo” – tak powiedział włoski filozof Benedetto Croce o ikonicznej postaci małej drewnianej kukiełki, która tak bardzo pragnęła być chłopcem.
Dyrektor artystyczny i choreografia: Sofia Nappi we współpracy z tancerzami
Tancerze: Arthur Bouilliol, Leonardo de Santis, Gregorio Dragoni, Glenda Gheller, India Guanzini Paolo Piancastelli, Julie Vivès
„Pupo” to efekt współpracy Burghof Lörrach (D), Danse Danse Montréal (Kalifornia), ecotopia dance Productions (D), Escher Theatre (L), Komoco / Sofia Nappi (I), Mart Foundation (USA), Roxy Ulm (D) , Sosta Palmizi (I), Tanz Köln (D), Theatre Winterthur (CH), Tollhaus Karlsruhe (D).

BER „Tryptyk baletowy” (czwartek, 22.02.2024, godz. 19:00)
BER – energia współczesnego tańca. Jeden z najważniejszych spektakli baletowych ostatnich lat, którego premierę online obejrzało przeszło 20 tysięcy widzów. Trzech choreografów, trzy wizje ruchu, trzy odsłony współczesności, jedno pytanie: czym jest taniec. Poznaj genotyp współczesności!
B jak Bondara Robert – znaczące nazwisko na scenie tanecznej, jego prace choreograficzne są pokazywane na najważniejszych festiwalach tańca w Polsce i za granicą. E jak Ekman Alexander – gwiazda współczesnej choreografii, współpracował z ponad czterdziestoma zespołami na całym świecie. R jak Rimeikis Martynas – najbardziej uznany choreograf młodego pokolenia na Litwie. BER jak mechanizm odnowy DNA. Jak dawka nowej energii. „Jesteśmy częścią tańczącego świata” – pisano po spektaklu – sprawdźmy to wspólnie!
Wykonawcy: Balet Teatru Wielkiego im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu

Łabędzie (sobota, 24.02.2024, foyer I piętra, godz. 19:00 oraz niedziela, 25.02.2024, foyer I piętra, godz. 18:00)
Łabędzie, spektakl teatru tańca stworzony we współpracy z tancerzami niewidomymi, słabowidzącymi oraz poruszającymi się alternatywną motoryką, który Teatr Wielki w Poznaniu zaprezentował w październiku 2022 roku, poruszył serca, zachwycił publiczność i świat mediów. Spektakl stworzyły osoby niezwykle kreatywne, z którymi podjęliśmy dialog ze skodyfikowaną formą tańca klasycznego, poszerzając ją dzięki wyobraźni twórców i czyniąc bardziej dostępną. Projekt został doceniony za granicą i wyróżniony przez międzynarodowe audytorium nagrodą publiczności w prestiżowym konkursie FEDORA (luty 2023).