bp Andrzej Siemieniewski „Medytacja chrześcijańska”

Czy katolik może medytować? Bp Andrzej Siemieniewski odpowiada twierdząco; konfrontuje czytelnika ze współczesnymi tendencjami i udowadnia, że nie należy utożsamiać medytacji znanej z religii Wschodu z medytacją chrześcijańską. Stawia pytania o sens takiej modlitwy i pokazuje, że pozwala ona wejść na wyższy poziom relacji z Najwyższym. Medytacja chrześcijańska nie jest tylko wprowadzeniem się w stan wysokiej uwagi skierowanej na siebie samego. Jej celem jest dialog z żywym Bogiem; zanurzenie się w Jego słowie i otwarcie na osobową relację z Nim.

– Pozostaje pytanie o to, jak osiągnąć ów stan, kiedy to umysł rozpłomieni się i zostanie porwany do czystych i najgorliwszych modlitw. Okazuje się, że jest całkiem sporo dróg, których może użyć łaska Boża, aby w ten sposób rozpalić serce człowieka: czasem jest to zasłyszany werset któregoś z psalmów, niekiedy porywająca melodia śpiewana przez braci, innym razem są to słowa kazania czy wygłoszonej konferencji – napisał bp Andrzej Siemieniewski w książce „Medytacja chrześcijańska”.

Całość składa się z dwóch części. Pierwsza zawiera rozważania na temat medytacji z perspektywy Pisma Świętego, Katechizmu Kościoła Katolickiego, wkładu mnichów egipskich (Ojców Kościoła) w rozwój medytacji i kontemplacji. Biskup nie poprzestaje jednak na tych rozważaniach. Zgłębia temat, przypatrując się temu, czym obecnie jest dla przeciętnego człowieka medytacja. Jak ma się ona do autentycznej chrześcijańskiej medytacji monologicznej? Czym różni się ona od medytacji transcendentalnej? Jakie jest centrum jednej, a jakie drugiej? Jakie ruchy medytacyjne funkcjonują we współczesności? Co jest ich istotną głębią? Czym różni się medytacja chrześcijańska od medytacji świeckiej, a czym od tej praktykowanej przez hinduistów lub buddystów?

Druga część stanowi list do biskupów Kościoła katolickiego o niektórych aspektach medytacji chrześcijańskiej „Orationis formas”. Książka zawiera również przydatną listę polecanych lektur.

„Pszenica i Kąkol” to seria książek dotyczących powiązań pomiędzy teologią, duchowością, a praktyką życia chrześcijańskiego. Zamiarem autorów jest refleksja na temat tego: „(…) co jest ewangeliczną pszenicą, a co zasiewem Złego, kąkolem”. W poszczególnych tomach autorzy szukają odpowiedzi na pytania, m.in. o to: Jak nowe formy religijne zaspokajają duchowy głód człowieka? Czy da się z nich coś zaczerpnąć? Czy można korzystać z orientalnych technik medytacyjnych, wschodnich sztuk walki czy też chińskich praktyk leczniczych? Czy magia jest czymś niebezpiecznym dla człowieka? Jak roztropnie korzystać z rozmaitych ofert rozwoju, aby nie zatracić perspektywy wzrostu w miłości chrześcijańskiej? Które z doktryn, obrzędów czy metod medycyny alternatywnej mogą być niebezpieczne dla wiary chrześcijańskiej i prowadzą człowieka na duchowe bezdroża, a nawet przyczyniają się do utraty zdrowia psychofizycznego czy wręcz możliwości zbawienia? A także: Czy mamy wierzyć wszystkim nowym prorokom albo objawieniom prywatnym, zwłaszcza wieszczącym rychły koniec świata? Czy każda pobożność prowadzi ku Bogu? Jakie praktyki wypaczają naszą duchowość? W jaki sposób Kościół rozumie cud czy uzdrowienie? Co to znaczy czytać Biblię „po katolicku”? Kiedy dana wspólnota jest zdrowa i można w niej wzrastać, a kiedy staje się ona sektą, która zamyka człowieka na Chrystusa? Kim powinien być świecki lider i jaka jest jego rola we wspólnocie kościelnej?

bp Andrzej Siemieniewski (ur. 1957) – od 2021 biskup diecezji legnickiej, wcześniej biskup pomocniczy wrocławski. Od 1991 roku zatrudniony na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, gdzie przez dwa lata był dyrektorem tamtejszej biblioteki, a w 1997 roku został kierownikiem Katedry Teologii Duchowości. W latach 1998–2001 pełnił urząd prorektora uczelni. W Konferencji Episkopatu Polski objął funkcje delegata ds. Federacji Bibliotek Kościelnych „Fides” oraz delegata ds. Ruchu Rodzin Nazaretańskich. Autor wielu książek, przede wszystkim o teologii duchowości i stosunku Kościoła do nauki.