Wspominamy Witolda Lutosławskiego

Międzynarodową sławę przyniosły mu takie dzieła jak: "Muzyka żałobna", "Gry weneckie", "Kwartet smyczkowy" czy "Preludia i fuga". Twórczość Lutosławskiego przechodziła liczne transformacje: od neoklasycyzmu i inspiracji folklorem do indywidualnego języka w późniejszych latach. Komponował formy wokalne i instrumentalne. Do najbardziej znanych utworów Lutosławskiego należą: "Koncert wiolonczelowy", "III Symfonia", "Wariacje symfoniczne", "Koncert na orkiestrę", "Tryptyk śląski". Tworzył też muzykę teatralną, radiową i rozrywkową, w tym popularne piosenki, jak "Warszawski dorożkarz". Skomponował ponad 40 piosenek dla dzieci, wśród nich "Spóźniony słowik" i "O panu Tralalińskim".

Maestro wielokrotnie powtarzał, że w pracy kompozytora najważniejsze jest bycie sobą, wewnętrzna spójność:

Witold Lutosławski był wybitnym autorytetem w dziedzinie muzyki współczesnej. Uczestniczył w pracach kilku akademii sztuki, w tym Royal Academy of Music w Londynie. Jako jeden z niewielu kompozytorów XX wieku, Lutosławski dyrygował wykonaniami tylko swoich utworów. Wystąpił w 23 krajach, prowadził znakomite zespoły, między innymi Berliner Philharmoniker, Wiener Symphoniker oraz BBC Symphony Orchestra. W Polsce najczęściej pojawiał się z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach. Przez kilkadziesiąt lat współpracował z Polskim Radiem. Od początku był związany z festiwalem "Warszawska Jesień", w latach 1959-1974 zasiadał w jego komisji programowej. W latach 70. nagrał większość swoich utworów symfonicznych dla EMI. W 80. rocznicę urodzin, w 1993 roku Witold Lutosławski został uhonorowany nagrodą Polar Music Prize, nazywaną "muzycznym Noblem", oraz japońską Kyoto Prize. Rok później otrzymał najwyższe polskie odznaczenie - Order Orła Białego. Zmarł 7 lutego 1994 roku w Warszawie. Studio koncertowe Polskiego Radia w Warszawie - jedna z najlepszych akustycznie sal w naszym kraju – nosi jego imię.