95 lat temu rozpoczęło nadawanie Radjo Poznańskie

Już pierwszy dzień nadawania programu był niezwykły. Na Placu Wolności zostały umieszczone ogromne gigantofony. 24 kwietnia 1927 roku: godzina 17:00. Tłum. Słychać tykanie zegara. Rozlega się hejnał z wieży ratuszowej, przemawia prezydent Poznania, Cyryl Ratajski. Mówi:

Stworzyliśmy dalsze ogniwo łączące naród polski z cywilizacją świata.

Występuje chór Echo i wreszcie prawdziwe wydarzenie tego wieczoru - transmisja z Teatru Wielkiego „Pomsty Jontkowej”, napisanej przez Bolesława Wallek-Walewskiego, odbierana także przez słuchaczy z Warszawy i Krakowa.

Transmisje stały się mocną stroną Poznania. 11 sierpnia 1929 roku przeprowadzono bezpośrednią relację ze stadionu Warty. Sprawozdawcą był Ludomir Budziński. Zawodnicy wiedząc o transmisji grali jak uskrzydleni, wspominał  po latach pan Ludomir. Drużyna Warty pokonała mistrza Holandii Philips Eindhoven 5:2.

Sprawy muzyczne powierzono w Radiu Poznańskim pianiście, Franciszkowi Łukasiewiczowi. Był to najszczęśliwszy z możliwych wyborów. Profesor skupił wokół radia środowisko muzyczne, sprowadzał wielkich artystów, przeprowadzał transmisje z koncertów, w tym chóru księdza Gieburowskiego.

Poznań uważany jest też za kolebką słuchowiska radiowego. W 1928 roku stanowisko kierownika programów literackich objął Zenon Kosidowski, autor książki „Artystyczne słuchowiska radiowe”. Wspólnie z Januszem Warneckim utworzył siedemdziesięcioosobowy zespół radiowy, który brał udział w realizacji słuchowisk.

W Radiu Poznańskim podjął także pracę Emil Zegadłowicz.

To był człowiek nieprawdopodobnie uroczy

 - wspominał po wojnie Zenon Kosidowski-Cygan, oczywiście artysta.

(…) Ożywił środowisko. Wiązał nas wspólny optymizm i wiara w posłannictwo radia

 - mówił.

W tym czasie nadano kilkadziesiąt oryginalnych słuchowisk. Największy rozgłos zdobyło słuchowisko Emila Zegadłowicza „Nad brzegiem Zodiaku” nadane w 1930 roku, a wyreżyserowane przez Stanisławę Wysocką.

Współpracowali z radiem: Witold Hulewicz, Tadeusz Grabowski, Stanisław Wasylewski, Aleksander Janta Połczyński, Stefan Balicki, Jan Sztaudynger.

Wygłaszali odczyty profesorowie Uniwersytetu. Zapowiadała radiowe występy pierwsza poznańska spikerka, Gabriela Krygier-Bernacka. Nad całością czuwał dyrektor Kazimierz Okoniewski.

W  pierwszych sześciu latach (samodzielnej) działalności Radia Poznańskiego  wypada wymienić kilka pomysłów, które się tu zrodziły. To właśnie Poznań wprowadził  gimnastykę poranną (prof. Józef Waxman), lekcje tańca (Zygmunt Mąkowski), naukę języka francuskiego i angielskiego. Nadawano nocne koncerty. Transmitowano nabożeństwa. Przeprowadzono też (4 lipca 1931 roku) transmisję z koncertu muzyki polskiej do przeszło stu rozgłośni europejskich i amerykańskich. Była to pierwsza polska transmisja za ocean.

Takie były początki.