„Pozdrowienia z Warszawy” - książka Johna Pomfreta

Wymiana więźniów odbyła się 11 czerwca w południe. Czworo obywateli Europy Wschodniej - Zacharski, bułgarski oficer tajnych służb, wschodnioniemiecki szpieg i kurierka w podeszłym wieku - zostało wymienionych na dwadzieścia pięć osób, które amerykańscy urzędnicy, pragnąc uniknąć ujawnienia szczegółów nieprzemyślanej eskapady fotograficznej, nazywali „życzliwymi wobec Stanów Zjednoczonych”. W tej grupie był jeden Polak, dawny kolega Zacharskiego z biura, Leszek Chróst, ujęty przez polskie służby i skazany na dwadzieścia cztery lata więzienia za szpiegowanie na rzecz Stanów Zjednoczonych.

Po przejściu na drugą stronę żelaznej kurtyny Zacharski był witany jak bohater. Następnego dnia wieczorem polska ambasada w Berlinie Wschodnim urządziła na jego cześć przyjęcie z udziałem legendarnego szefa enerdowskiego wywiadu zagranicznego Marcusa Wolfa, zimnowojennego asa wywiadu, nazywanego na Zachodzie „człowiekiem bez twarzy”. Uroczystości kontynuowano w Warszawie, gdzie Zacharskiego powitał minister spraw wewnętrznych Czesław Kiszczak, prawa ręka szefa partii komunistycznej Jaruzelskiego. W liście do Jaruzelskiego Zacharski napisał, że dzień w którym przeszedł przez most szpiegowski był „najszczęśliwszym dniem” w jego życiu.

Fragment książki „Pozdrowienia z Warszawy”, John Pomfret.

Tym razem zachęcam Państwa do sięgnięcia po książkę „Pozdrowienia z Warszawy” Johna Pomfreta, opatrzonej wiele mówiącym podtytułem: „Polski wywiad, CIA i wyjątkowy sojusz”.

To nie literacka fikcja i twórcza fantazja na temat motywów szpiegowskich, a książka napisana z reporterskim zacięciem, operująca autentycznymi nazwiskami, odnosząca się do faktycznych zdarzeń, dokumentów, afer, politycznych skandali i działań militarnych. Nie dziwi to, zważywszy na fakt, że autor jest cenionym dziennikarzem, nominowanym do nagrody Pulitzera, przywiązanie do weryfikowalnych informacji i faktów nie jest mu więc obce. A jednak, historie zgromadzone na kartach książki, zdają się być gotową kanwą scenariusza do niejednego filmu akcji.

Dla odbiorców w Polsce walorem będzie ciekawa perspektywa zewnętrznego, amerykańskiego obserwatora współczesnej historii naszego państwa. To atrakcyjne źródło wiedzy, niekoniecznie wyłącznie dla fanów opowieści w stylu Jamesa Bonda i pasjonatów tematyki szpiegowskiej. Piszę te słowa z perspektywy laika, który do tej pory nie poruszał się płynnie wśród nazwisk polskich szpiegów i nie identyfikował naszego kraju, jako mocnego gracza w świecie walki wywiadów, a jednak zdecydowanie dał się wciągnąć w lekturę. 

Książka „Pozdrowienia z Warszawy” Johna Pomfreta ukazała się nakładem wydawnictwa Znak Literanova w tłumaczeniu Łukarza Müllera.