„Stówka” Anny Dziewit-Meller i Justyny Sobolewskiej

Dziś wyjątkowo chcę polecić Państwa czytelniczej uwadze nie jedną książkę, a aż… sto! Dokładniej mam na myśli sto tytułów (różnej maści, gatunków i pochodzenia) zebranych przez Annę Dziewit-Meller i Justynę Sobolewską w tomie „Stówka. Przeczytaj to jeszcze raz.”

W „Stówce” autorki w krótkich felietonach opowiadają o stu książkach i własnych czytelniczych doświadczeniach z nimi. To narracja w dwugłosie: felietony obu autorek umieszczone są w tomie naprzemiennie, czasem ze sobą współgrając, czasem polemizując, czasem mijając się zupełnie. Ważny jest jednak klucz doboru pozycji - to nie sto najwybitniejszych dzieł określonego gatunku, czy okresu. To sto książek najważniejszych dla samych autorek. Takich, które w jakiś konkretny sposób stały się w ich życiu istotne. To ten nieobiektywny, a bardzo osobisty sposób pisania o książkach i ich czytaniu jest walorem tej książki. Sprawia on bowiem, że czyta się ją z równą ciekawością, jak wysłuchuje ożywionej opowieści przyjaciela, który przeczytał coś świetnego i chce się tym z nami podzielić. Anna Dziewit-Meller i Justyna Sobolewska zaczynają więc od „Kubusia Puchatka”, a kończą na „Czarodziejskiej Górze”, układając swoją listę w porządku chronologicznym: od dzieciństwa po dorosłość. Przekrój wymienianych przez nich pozycji jest szeroki, tak jak szeroki bywa zwykle repertuar wybieranych lektur przez miłośników literatury na przestrzeni lat. 

„Stówki” nie trzeba czytać od deski do deski, można otworzyć ją na chybił trafił, poświęcić jej kilka chwil i poszukać inspiracji na nowe czytelnicze przygody. Polecam molom książkowym, których ekscytuje a nie frustruje wieczne pączkowanie listy „DO PRZECZYTANIA”. Jak deklarują autorki, ich zbiór ma być zachętą do stworzenia własnych list ważnych książek, może więc to dobra okazja to takich refleksyjnych podsumowań?

„Stówka” Anny Dziewit-Meller i Justyny Sobolewskiej ukazała się nakładem wydawnictwa OsnoVa. Na zachętę przypomnę jeszcze, że „czytanie prawdziwe to czytanie powtórne”, jak za Jerzym Pilchem piszą autorki we wstępie do swojego zbioru.